NOCARZ.PL

[wchodzi do sali, a obcasy stukają delikatnie o posadzkę, krótkie rude włosy rozrzucone w artystycznym nieładzie przyciągają uwagę zebranych. Delikatnie kłania się i dyga, a jej krótka spódniczka odsłania na chwilę koronkę pończoch. Uśmiecha się.
Ella es una calientapollas.]

- Lordzie, proszę o przyjęcie do rodu. Służyć będę wiernie, z ochotą i oddaniem. Jestem doskonałą masażystką, kuchenną artystką i tancerką flamenco. Myślę, że to wystarczy.

[tu ponownie rzuca spojrzenie zgromadzonym mężczyznom, uśmiecha się do siebie, prostuje się i wychodzi z sali, cicho zamykając za sobą drzwi.
Pozostaje po niej tylko zapach migdałowych perfum. ]

Lordzie, nie jestem artystką i nie pretenduję do tego tytułu.
Moja proza nigdy nie doczekuje się ukończenia, poezja nie powinna nigdy wyjść poza szufladę, rysunki to zaledwie szkice.
Ale za nimi wszystkimi czai się idea i pasja, którą żyję. Tak, jak winorośl rośnie, tak ja się rozwijam, by lepiej tą ideę przekazywać.

Czy sądzisz, że w Twoim rodzie ta pasja nie powinna znaleźć miejsca?

Zdecydowanie to tutaj jest moje miejsce.
Czy mogę prosić o tą łaskę przystąpienia do Rodu? ;>

Moim powołaniem jest bycie Winoroślą a więc klękam przed Tobą Lordzie Viticulo,prosząc o przyjęcie mnie do Twego Rodu...

Nigdzie nie będzie mi lepiej i smaczniej. Proszę o przyjęcie.

Artysta (przynajmniej w ogólnym tego słowa znaczeniu), muzyk (wirtuoz gry na nerwach), poeta (szczególnie po kilku głębszych) i zwolennik zabaw wszelakich pokornie prosi o przyjęcie do rodu.

Szukałam swego miejsa po całym wampirzym świecie. Wahałam się, choć moja artystyczna dusza ciągnęła mnie tutaj. Po raz pierwszy tak naprawdę zrozumiałam, że tu należę, gdy znudzona na lekcji matematyki pitolnęłam podręcznik do plecaka i wyjęłam pamiętnik, mówiąc: "A chuj, w końcu jestem tylko Winoroślą", jako niegdyś Nex rzekł.

Viticulo, przybywam! Przyjmij mnie do swoich!

Heh, szeroki uśmiech i ukłon w pas. Bo gdzie indziej jak nie do Winorośli?

Przyjmiecie mnie? ^^

Przybywam z kielichem krwi w prawej ręce i gryfem gitary w lewej, niech żyje noc!

Z ciemności gęstej, klejącej, przylegającej do ciała
wypływa czerwony blask
szybkie mgnienie, nęcące drżenie powietrza

Czujesz jej słodki oddech na karku
palce oplatające twoją wolę
tak bardzo ją kochasz, kiedy znika

Zostawia za sobą tylko noc
i pragnienie
A w głowie cały czas świdruje jej dotyk

Proszę Panią, aby przyjęła mnie do grona...

Ave Viticulo!
Jestem najbardziej chaotyczną i roztargnioną osobą jaką w życiu spotkałaś, lecz oferuję całe moje serduszko.
Przyjmij mnie proszę, a na pewno odwdzięczę się stokrotnie. c: