NOCARZ.PL

Dzięki temu, że jesteśmy na forum, znają ją już wszyscy ;>

Lord Wojownik, zawsze i wszędzie ...

Lord Wojownik/ Kat/ czy zwykła gnida?

Lord Wojownik.

Podjal sie zadania w zasadzie niewykonywalnego. Poswiecil dla sprawy wszystko co mial i kochal.
Przeroslo go to ... ale niech podniesie reke ten komu sie wydaje ze lepiej by to rozwiazal ...
Jego metody ?

Dyscyplina wpojona Nocarzom to nic odkrywczego; jak inaczej wyobrazic sobie sprawne dzialanie
jednostki wojskowej ?
roznice widac na pierwszych zajeciach z renegatami .
Ultor padl chyba ofiara wlasnych zasad...
Ale na pewno nie byl Katem ani tym bardziej gnida .
Dante

Lord Wojownik - argumentacja, jak wyżej.

Lord Wojownik, nieco taki bohater tragiczny...

Lord Wojownik

Trochę większa pijawa
Nie tylko służbista ale i zakochaniec, próbował jednak mimo wszystko połączyć Sprawę z prywatą co się mogło skończyć dość tragicznie. Ale mimo wszystko Lord Wojownik. Dla (swojej) Sprawy poświęca tylko tych, którzy złożyli przysięgę bezgranicznego oddania, mogli się nie zapisywać

sprawa ochrony Ukrytego była ważniejsza niż Alacer, więc decyzja była słuszna. tak samo mógł się kłócić o każdego innego Nocarza, którego Vesper wybrał, ale nic by to nie dało, a właściwie dałoby - Watykańskim. Ultor powiedział, że Vesp może "dobrać sobie z tutejszego zespołu kogo chce", nawet sam zaproponował dwa wampiry, w tym pretorianina. I miał się wycofać, bo między jednym z wybranych a Vesperem był konflikt?
poza tym to było "przelotne rozbawienie" wynikające bardziej z dostrzeżenia ironii sytuacji niż czegokolwiek innego. I myślę, że Ultor wiedział, że Vesp nie strzeli. Bo tak na prawdę po co miałby to zrobić? wcześniej zaatakował w gniewie, teraz miał przewagę stopnia, ludzi (wampirów) i misję do wypełnienia. strzelanie do jednego ze swoich, gdy jest ich tak nie wielu nie miałoby sensu, zwłaszcza że Alacer nie był słaby

posumowując: czepiasz się (joke)

Jak wyżej - czepiasz się ;p

Jedyne co mi w nim przeszkadzało to ta romantyczność ;/ Z silnego mężczyzny zrobił się takim pieskiem..Mimo wszystko za wcześniejszą dumę pozostanie dla mnie Wojownikiem.

agata pisze: " Tylko mi nie wmawiaj, że był pewny, że Vesper nie zastrzeli Alacera na miejscu. I tak nie uwierzę."

Więc? Co sądzicie o kimś kto oddaje własnego żołnierza tak po prostu? Z rozbawiewniem? Chyba najbardziej nie podobało mi się to rozbawienie. Przecież Vesper naprawdę mógł zastrzelić Alacera na miejscu.

Ty chyba na prawdę nie masz pojęcia o tym, jak funkcjonują jednostki specjalne ( z których wywodzili się tak Ultor, jak i Vesper i Alacer). Owszem, Ultor mógł mieć całkowitą pewność, że Alacerowi nic się nie stanie do czasu wykonania zadania. Bo zadanie wykonujesz w takim składzie jakim dysponujesz, nie waznie jak bardzo nienawidzisz faceta, który jest u twojego boku. Na czas misji to Twój najwiekszy przyjaciel.

To chyba nie do końca się sprawdza w konwencji "oddziału zdradzieckiego", precedens Resa i Nidora, którzy bez ingerencji z zewnątrz raczej by się pozabijali

Nie zapominaj o tym, że starcie rozpoczął Res- a on nie był szkolony w formalnej jednostce.

Cóż... jako Renegat powinnam powiedzieć, że zwykła gnida Ale patrząc obiektywnie: Ultor jest postacią, która pozostaje wierna swej ideologii. Choć ja z ową ideologią się nie zgadzam, to podziwiam jego konsekwencję w dążeniu do celu. Walczy o to co według niego jest słuszne.
Z drugiej strony poświęca do swych celów osoby trzecie i to już mi się bardzo nie podoba. Fakt, każdy Nocarz składa przysięgę i jest to jego wola... ale czy w danym momencie jest świadom na co tak naprawdę się godzi?
Osobiście nie potrafię jednoznacznie określić jakim wampirem jest Ultor. Musiałabym dokładniej zgłębić jego osobowość Jedyne co mogę stwierdzić to to, że był zbyt zaślepiony Sprawą. Za bardzo politykował jak na mój gust.

Fakt, nie zabił jej, ale ją także poświęcił dla Sprawy, w końcu to nie był pomysł Aranei, żeby zostać nowym Lordem prawda?

agata pisze:ale gdyby był konsekwentny, gdyby zabił Araneę,

Po co? Jakby za mało wycierpiał (co prawda niektórym może to przypominać akty masochizmu, ale taki już los idealisty). Trochę empatii ...